Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

«Εκείνοι μόλις ανακάλυψαν …την πυρίτιδα και εμείς από χρόνια τον Π.Α.Ο.Κ.»

 

Επιστολή του Outsider στο blog:

 Στα πολύ μακρινά χρόνια του πρώτου έρωτα με τον Π.Α.Ο.Κ., τότε που ο πλανήτης γη εξαντλούνταν στα όρια της γειτονιάς μου, η εμμονή να αναζητώ διευκρινίσεις για τα πάντα ενοχλούσε τους μεγάλους, και έτσι δεν έλαβα ποτέ κάποια πειστική απάντηση από τον άμπαλο περίγυρό μου, στο εύλογο: «Γιατί ο τελευταίος αγώνας του κυπέλου Ελλάδος, ενώ είναι τελικός, να διεξάγεται συνέχεια στην έδρα του Αθηναίου μας αντίπαλου και όχι κάπου αλλού, ας πούμε στην μέση;».     



  
 Ετσι, μεγάλωσα χαραγμένος με ένα αναπάντητο, εξ Αθηνών, αθλητικό νταβατζηλίκι που μού προσέφερε, χωρίς να φταίω, την πολλαπλή πικρία των αλλεπάλληλων χαμένων τελικών του 70΄, όπου σε σύνολο έξι μας απέφερε μόλις δύο κύπελλα, παρόλο που την ίδια εποχή ο Κούδας, ο Σαράφης, ο Παρίδης, ο Γούναρης, ο Αναστασιάδης, και οι άλλοι, είχαν αναγάγει σε λατρευτική συνήθεια να αναρτούν κηδειόχαρτα σε όλα τα αντίπαλα καρέ.     


Εστω και έτσι, η διαδικασία ωρίμανσης με βρήκε άμεσα κολλημένο στα ασπρόμαυρα ιδεώδη και γι΄αυτό, συνήθως ήμουν ένας από τους 40.000+ που γεμίζανε κάποτε την Τούμπα και αργότερα από εκείνους που, καμιά φορά, εκστρατεύανε και στην χαβούζα (την πόλη της πίκρας των χαμένων παιδικών τελικών) και οι παλιές απορίες μετατρέπονταν σε οργή όταν πολύ συχνά διαπίστωνα ότι ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν, μονίμως, μαλωμένος με την διαιτησία, η οποία έψαχνε πάντα αφορμή για να μην εφαρμόσει δίκαια τους κανονισμούς παιδιάς για να ωφελείται  εξοργιστικά πάντοτε ο Αθηναίος μας αντίπαλος.    


 Σφαγές επί σφαγών, που η μνήμη μου μπορεί και επεξεργάζεται από την εποχή του ανεκδίητου Λύσσα (με 2 «σ» αφού είχε «λυσσάξει» ο κύριος, εκείνη τη μέρα, να αλώσει την Τούμπα μας ο βάζελος), μέχρι τους σχετικά πρόσφατους Παπαπέτρου, Κασναφέρη, Σπάθα κλπ. Μια ζωή ο Π.Α.Ο.Κ. μας στην «απόξω», στο κυνήγημα, στην υποχρέωση να νικάει και τους διαιτητές και τις άδικες τιμωρίες και τις σικέ κάρτες των παικτών και τις σκανδαλώδεις κρατικές επιχορηγήσεις του Π.Ο.Κ., και να βρίσκεται, συνεχώς, απέναντι από όλο το σάπιο σύστημα ενός ποδοσφαίρου που δεν κατάφερε ποτέ να πείσει ούτε και έναν μικρό παιδί – φυσικά ούτε και μένα από τότε με τους τελικούς- ότι υπάρχει για να λειτουργεί, έστω και στοιχειωδώς, δίκαια  για όλους.       
   
Και να ήμουν μόνο εγώ… Το, αποδεδειγμένα με επίσημα γκάλοπ, 40% της βόρειας Ελλάδας, το 9% της Αττικής, οι χιλιάδες των οπαδών στην λοιπή επικράτεια, καθώς και τα εκατομμύρια των ξενιτεμένων ανά τον κόσμο  (βγάλτε το σύνολο), πάνω κάτω από τα ίδια βιώματα σημαδεύτηκαν και τα ίδια έχουν να απολογηθούν σε κάθε υπομονετικό ακροατήριο που αρέσκεται να ακούει  και να μαθαίνει.           


Πέρασαν τα χρόνια με την Ελλάδα σε φθίνουσα γραμμή να βουλιάζει σε κάθε έκφανσή της από το χρέος, τη διαφθορά, τη μίζα και την κατάχρηση, μέχρι που φθάσαμε στο σήμερα με τους πολιτικούς να έχουν παραδώσει, άνευ όρων, τη Χώρα στους διεθνείς τοκογλύφους, όπως ήταν από καιρό προσχεδιασμένο, τις ειδήσεις των 8 να κερνάνε καθημερινά αγχωτικά εκβιαστικά διλήμματα υποδούλωσης του πολίτη στους ξενόφερτους νταβατζήδες αλλά και το ποδόσφαιρο να οδηγείται με χειροπέδες στους ανακριτές γιατί, λέει, ανακαλύφθηκε κύκλωμα που έστηνε παιχνίδια, ανεδείκνυε πρωταθλητές, υποβίβαζε ομάδες και ήλεγχε …ακόμα και τα WC της Ε.Π.Ο.           
Μα τι λέτε; Γίνονταν όλα αυτά τα ωραία στη Χώρα αυτή και δεν τα ξέραμε; Ηταν, πράγματι, τόσο κακοί οι πολιτικοί μας, συνέβαιναν τέτοια αίσχη στο ποδόσφαιρο; Και όλα αυτά ανακαλύφθηκαν τώρα; Ω! τι κόσμος Μπαμπά…Και πέσανε, πολύ όψιμα, όλοι τους στην κατάθλιψη.     
      
Ας το δούμε εδώ μόνο από την ποδοσφαιρική του πλευρά. Οι πάντες συμμαζεύτηκαν και κοιτάνε πια γύρω περίεργα μήπως θα είναι εκείνοι ο επόμενος στόχος των εισαγγελικών αποκαλύψεων, πατρίκιοι παράγοντες αλλά και οπαδοί αισθάνονται πια αδειανοί που χάσανε, έστω και προσωρινά, τα γνωστά ευεργετικά για εκείνους προνόμια επιβίωσης και διάκρισης σε βάρος των άλλων των πληβείων. Γενικώς, η Χώρα εμφανίζεται να βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής κρίσης αναμένοντας με ιδρωτική αγωνία τον πάτο των εξελίξεων σε πολιτική, οικονομία αλλά και ποδόσφαιρο.           
Κόντρα σε όλα τα παραπάνω το μόνο αισιόδοξο μήνυμα της εποχής εκπέμπεται από τον πλανήτη «Π.Α.Ο.Κ.» όπου σε πείσμα των οικονομικών μεγεθών και της ανελέητης ανεργίας οι χιλιάδες πιστοί προσκυνητές συρρέουν, ανά χιλιάδες, στα γραφεία να ανανεώσουν τις κάρτες εμπιστοσύνης τους σε μία ιδέα που, από τα πολύ παιδικά χρόνια, τούς συντρόφευσε ενάντια σε όλα εκείνα που οι άλλοι επιμένουν ότι, μόλις τώρα, ανακαλύφθηκαν…          


Οι ΠΑΟΚτσήδες δεν «πέσανε από τα σύννεφα», οι ΠΑΟΚτσήδες δεν ανακάλυψαν πρόσφατα …την πυρίτιδα, οι ΠΑΟΚτσήδες απλά αισθάνονται δικαιωμένοι, που οι εφημερίδες, επιτέλους, γράφουν εκείνα που η δικέφαλη οικογένεια τόσα χρόνια εξ εμπειρίας φώναζε. Οι ΠΑΟΚτσήδες αισθάνονται δικαιωμένοι και πεντακάθαροι και ενάντια στη χρόνια λασπολογία της ασήμαντης συνομοταξίας των ασπόνδυλων ζωντανών που είχαν σκοπίμως πλέξει τον μύθο του «ευνοούμενου» Π.Α.Ο.Κ.. Τώρα ας κοιτάξουν να ελέγξουν πόσοι ακριβώς παίκτες τους ήταν εκείνοι που κανόνιζαν παρανόμως αποτελέσματα στο στοίχημα και ας το κλείσουν το ρημάδι τους πολύ σφραγιστά...           


 Οι ΠΑΟΚτσήδες θα τα κόψουν όλα τα γούστα αλλά το ζωογόνο δικαίωμα να βρίσκονται κοντά στον πυλώνα της ζωής τους δεν θα το κόψουν ποτέ και, με μπροστάρη, σήμερα τον Θόδωρο και αύριο τον οποιονδήποτε άλλο αγνό ΠΑΟΚτσή, θα είναι πάντα εκεί κόντρα σε όσες οικονομικές κατρακύλες ήθελε προκύψουν σε αυτό το ρημαδοκράτος των ξεπουλημένων πολιτικών γιατί η φυλή «Π.Α.Ο.Κ.» ήταν, είναι και θα είναι, στους αιώνες, αυτό «το κάτι άλλο», αυτό που οι άλλοι δεν θα ανακαλύψουν ποτέ…  μια άφθαστη πραγματικότητα!            


Outsider 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου