Έτσι στην Μεγάλη Βρετανία «ντέρμπι» θεωρούνται το Λίβερπουλ – Έβερτον, Μάντσεστερ Γ.–Λίβερπουλ, Λιντς–Μάντσεστερ Γ., Μάντσεστερ Γ.–Μάντσεστερ Σ., Άρσεναλ–Τότεναμ, Σάντερλαν–Νιούκαστλ, Μίλγουολ–Γουέστ Χαμ και άλλα πολλά που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε. Και όλα αυτά τα «ντέρμπι» το ξαναλέω δεν έχουν κριτήριο τους τίτλους που έχει κατακτήσει η κάθε ομάδα.
Εδώ στην Ελλάδα όμως τα αθηνοκεντρικά ΜΜΕ από τις αρχές του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα άλλαξαν την έννοια για το τι είναι ντέρμπι και θεωρούσαν (και ακόμα θεωρούν) «ντέρμπι» μόνο το ΑΕΚ-ΠΑΟ, ΠΑΟ-Ολυμπιακός, ΑΕΚ-Ολυμπιακός και απλά το ΠΑΟΚ-ΠΟΚ το θεωρούσαν απλά μια δύσκολη έξοδο για τις ομάδες τους. Ήταν τέτοια η ανάγκη τους να μικρύνουν με ύπουλους προπαγανδιστικούς τρόπους από παλιά τον ΠΑΟΚ που μεγάλωσαν γενιές παιδιών με έναν ψεύτικο ορισμό του τι είναι «ντέρμπι». Μεγάλωσαν τόσες γενιές μέσα στο ψέμα. Ότι το επίκεντρο του κόσμου είναι η Αθήνα και ότι εκεί είναι οι πιο ικανοί και οι πιο δυνατοί.
Μακριά από οπαδισμό ειλικρινά και χωρίς ίχνος εμπάθειας προς καμία ομάδα τα μεγάλα «ντέρμπι» στην Ελλάδα είναι δύο: Π.Α.Ο.Κ. – Ολυμπιακός και Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλά δυνατοί αγώνες ανάμεσα σε δυνατές ομάδες. Το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός είναι «ντέρμπι» από παλιά γιατί συμβόλιζε την κόντρα του νεοπλουτισμού με τις λαϊκές κοινωνικές μάζες. Το μεγαλύτερο όμως «ντέρμπι» στην Ελλάδα είναι το ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός γιατί εμπεριέχει όλα τα στοιχεία εκείνα με τα οποία οι Εγγλέζοι βαπτίζουν έναν αγώνα «ντέρμπι».
Το ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός είναι η ενσάρκωση της μάχης του ευνοημένου με τον αδικημένο, αποτελεί γεωγραφικά την παραδοσιακή κόντρα Βορρά – Νότου, είναι σύγκρουση κουλτούρας, είναι σύγκρουση ενάντια στο κατεστημένο, σύγκρουση αντιλήψεων και σύγκρουση πολιτισμών. Η υπέρτατη μάχη. Το απόλυτο «ντέρμπι». Αυτό που στο πέρασμα των χρόνων έχει δημιουργήσει συγκινήσεις, πάθη, ίντριγκες, αψιμαχίες εκατέρωθεν, εθνικό χάος, κινητοποίηση στρατού και αστυνομίας, «ξύλο» στον αγωνιστικό χώρο και γενικά ιστορίες πάμπολλες για να αφηγούνται οι επόμενες γενεές. Σε όποια παιχνίδια και να ψάξεις την κόντρα μεταξύ του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού δεν θα την βρεις. Σε όλα τα επίπεδα.
Η μοναδική ελληνική ομάδα που 30 χρόνια δεινοπαθούσε να πάρει αποτέλεσμα καλό στην Τούμπα και οι οπαδοί της έμπαιναν στην Θεσσαλονίκη μόνο με Προεδρικό Διάταγμα ήταν ο Ολυμπιακός. Όπως και αντίστροφα όποτε βλέπανε ασπρόμαυρα κασκόλ και ασπρόμαυρες φανέλες τα παιδιά του λιμανιού κάτω στον Πειραιά κάτι παθαίνανε. Ποιος να ξεχάσει όταν κατεβαίνανε στον Πειραιά οπαδοί του ΠΑΟΚ χωρίς εισιτήρια και κινητοποιούταν όλη η Ελληνική Αστυνομία για 300 άτομα. Και σε ποιο ελληνικό υποτιθέμενο «ντέρμπι» συναντάς τέτοιο πάθος και τέτοιο μίσος όπως στο ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός. Εγώ θα σας πω. Πουθενά αλλού.
Τα έφερε έτσι λοιπόν η συγκυρία και την Κυριακή και από βαθμολογικής πλευράς διεξάγεται η μητέρα των μαχών. Από παλιά αυτός ο αγώνας έμελλε να είναι κάτι παραπάνω από ένας αγώνας. Η συνάντηση δύο κόσμων τόσο ίδιων αλλά τόσο διαφορετικών. Αυτή η κόντρα έχει κόψει την Ελλάδα στα δύο πολλές φορές. Αυτή η κόντρα έχει επιφέρει πολιτικές παρεμβάσεις στο ελληνικό ποδόσφαιρο όσο κανένας άλλος αγώνας. Αυτός ο αγώνας είναι που περιμένουν και οι δύο πλευρές κάθε χρόνο. Ο αγώνας που ψάχνουμε ΟΛΟΙ εναγωνίως όταν βγαίνει το πρόγραμμα των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος. Μπορεί να μην το παραδέχονται όλοι οι γαύροι και να σου ανταπαντήσουν πως εμείς με τον βάζελο έχουμε κόντρα.
Μέσα τους το ξέρουν και οι ίδιοι πως όταν βλέπουν τις ασπρόμαυρες φανέλες τους κυριεύει ανησυχία και έκσταση παράλληλα... Αυτή η έκσταση που ανάγκασε πέρσι τους γαύρους να φτιάξουν ολόκληρο coreo με σήματα του Ερυθρού Αστέρα και της ομάδας τους για να μας «πικάρουν». Λόγω της φιλίας των οπαδών μας με τους αντίστοιχους της Παρτιζάν Βελιγραδίου. Πλέον αυτή η κόντρα είναι πλέον όχι μόνο η μεγαλύτερη εντός συνόρων ελληνικών αλλά και από τις μεγαλύτερες των Βαλκανίων για πολλούς και διαφόρους λόγους.
Την Κυριακή διεξάγεται το ΑΠΟΛΥΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Το πραγματικό «ντέρμπι» και όχι το «ντέρμπι» των ΜΜΕ και της προπαγανδιστικής τους πληροφόρησης. Το παιχνίδι για άντρες έρχεται την Κυριακή. Το παιχνίδι όπου ήταν απαίτηση ανέκαθεν του λαού του ΠΑΟΚ σε οποιονδήποτε προπονητή διαχρονικά η νίκη. Κέρδισε τον Ολυμπιακό έλεγαν σε κάθε προπονητή και χάσε σε όλα τα άλλα. Τέτοια ήταν η σημασία των αγώνων αυτών για τον ΠΑΟΚτσή. Μία νίκη επί του γαύρου διέγραφε κάθε λύπη και σκοτούρα στην καθημερινότητά μας έστω και για λίγο.
ΠΑΟΚΑΡΑ ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΣΟΥ ΛΕΩ νίκησε τον γαύρο και διώξε την κρίση πάνω από τα κεφάλια μας έστω και για λίγο. Όπως παλιά. Και να μην κερδίσεις όμως παίξε υπερήφανα και έντιμα όπως μόνο εσύ ξέρεις. Την Κυριακή παίζει το καθαρό με το βρώμικο. Παίζουν οι άντρες με τα κακομαθημένα αγοράκια. Αυτοί που τα έχουν όλα έτοιμα στο πιάτο απέναντι σε αυτούς που μοχθούν 90’ λεπτά όχι μόνο για προσωπική τους ευχαρίστηση αλλά και για να δώσουν χαρά στις ΠΑΟΚτσήδικες λαϊκές κοινωνικές μάζες που αναμένουν αυτό το παιχνίδι σαν το καλύτερο φάρμακο για τα δεινά που βιώνει αυτές τις μέρες ο τόπος και η κοινωνία μας.
Την Κυριακή παίζουν οι φανέλες βρεγμένες με ιδρώτα από την προσπάθεια και τον μόχθο 11 παικτών απέναντι στα μεταξωτά σορτσάκια και τα αρώματα των καλοπληρωμένων και αβανταδόρικων παιδιών του Πειραιά.
Αυτοί θέλουν να κερδίσουν για τα υλικά οφέλη. Εμείς αναζητούμε την συναισθηματική ολοκλήρωση σε αυτό το παιχνίδι. Την υπέρτατη ικανοποίηση. Εκεί είναι όλο το επίκεντρο της έννοιας ενός «ντέρμπι». Και ανεξαρτήτου αποτελέσματος ή γενικότερα τίτλων, τα συναισθήματα αυτά είναι που το αφήνουν αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου.
ΓΑΥΡΕ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΟΥ... και κάτι από τα παλιά. ΘΡΥΛΕ ΘΥΜΗΣΟΥ ΤΗΝ ΑΛΑΜΑΝΑ...
PabloEscobar
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου